Descripción del sitio
A catedral de Ourense é unha das máis importantes catedrais románicas. O edificio, adicado a San Martiño, comeza a construírse no século XII baixo o mandato do bispo D. Pedro Seguín e remátase a mediados do século XIII dirixindo a sede auriense D. Lorenzo. A catedral, xunto co Pazo Episcopal (hoxe Museo Arqueolóxico) será o símbolo e máximo expoñente do poderío do señor da cidade, o bispo. Esta circunstancia plasmarase na concepción da Catedral coma unha fortaleza (torres e terrazas). Seguindo o profesor Pita Andrade podemos dicir que tres serías as fases da catedral medieval. A primeira fase prolongase durante os gobernos dos bispos D. Pedro Seguín e D. Adán (1157-1173). Neste momento levantase a primitiva cabeceira de tres ábsidas abertos a nave central e dous laterais, un a cada lado do brazo menor do cruceiro. A construción do templo chega a unha segunda etapa de clara influencia compostelá da man do bispo D.Afonso (1173-1213) baixo cuxo mandato se consagra o templo no ano 1180. Nestes momentos de transición do século XII ao XIII construirase o cruceiro xunto coas portadas norte e sur e dous dos tramos da nave central. Mentres da Portada Norte orixinal só quedan algún elementos (as loitas que 1471 enfrontan os Condes de Benavente e Lemos afectaron seriamente a esta porta que se reconstrúe no século XV), na portada Sur podemos observar unha das obras mestras da arte medieval galega. Segundo Pita Andrade ?e posible, e incluso probable que se trate dunha obra realizada baixo a dirección directa do mesmo Mestre Mateo?. De todo o conxunto iconográfico resaltamos as figuras inscritas nos ?arquiños pareados separados por unha clave?onde podemos ver segundo o Pr.Moralejo a Marcolfo Salom e a Raiña de Saba. Entre os anos 1213 e 1248 D. Lorenzo continua e finaliza a Catedral de S. Martiño. Continúase a nave dende o segundo tramo e coróase o templo co Pórtico do Paraíso, a torre de campas e a Portada Occidental. O Portico do Paraiso abríase a un balcón até que fai uns anos (1975-1981) o arquitecto Pons Sorolla constrúe a escalinata actual rompendo co prantexamento medieval.