Antiochië Pisidië - Eerste Reis van Paulus (sitios de interés)
Descripción del sitio
Van Perge reisden zij door naar Antiochië* in Pisidië. Op de sabbat gingen ze naar de synagoge, en namen daar plaats. [15] Na de lezing uit de Wet en de Profeten liet het synagogebestuur tegen hen zeggen: ‘Broeders, als u een bemoedigend woord voor het volk hebt, spreek dan.’
[16] Paulus stond op, gaf een teken met zijn hand, en zei*: ‘Israëlieten en godvrezenden*, luister. [17] De God van dit volk Israël heeft onze vaderen uitgekozen en het volk sterk gemaakt tijdens zijn verblijf in den vreemde, in Egypte. Hij heeft hen met sterke arm het land uitgeleid [18] en hun ongeveer veertig jaar lang in de woestijn te eten gegeven. [19] In Kanaän heeft Hij zeven volken uitgeroeid en dat land toen aan hen in bezit gegeven. [20] Na ongeveer vierhonderdvijftig* jaar gaf Hij hun rechters, tot de tijd van de profeet Samuël. [21] Vervolgens wilden ze een koning, en God gaf hun Saul, de zoon van Kis, een man uit de stam Benjamin, die veertig jaar regeerde. [22] Toen liet Hij hem vallen en verhief Hij David tot koning over hen; van hem getuigde Hij: “In David, de zoon van Isaï, heb Ik een man naar mijn hart gevonden, die geheel naar mijn wil zal handelen.” [23] Uit zijn nageslacht heeft God Israël zoals beloofd een redder gebracht, Jezus. [24] Voorafgaand aan Jezus’ optreden had Johannes eerst een doop van bekering verkondigd aan heel het volk Israël. [25] Toen Johannes zijn taak had volbracht, zei hij: “Wie u denkt dat ik ben, ben ik niet; maar, let op, na mij komt iemand wiens schoenen ik niet waard ben los te maken.” [26] Broeders, afstammelingen van Abraham en ook u, godvrezenden, wij hebben de taak gekregen deze redding te verkondigen. [27] Want de inwoners van Jeruzalem en hun leiders erkenden Hem niet en door hun vonnis hebben zij de uitspraken van de profeten, die elke sabbat worden voorgelezen, in vervulling doen gaan. [28] Hoewel ze geen enkele grond voor een doodvonnis konden vinden, eisten ze van Pilatus zijn terechtstelling. [29] Toen ze alles ten uitvoer hadden gebracht wat over Hem geschreven staat, namen ze Hem van het kruis en legden Hem in een graf. [30] Maar God wekte Hem op uit de doden [31] en Hij verscheen gedurende vele dagen aan hen die met Hem van Galilea naar Jeruzalem waren getrokken, en die nu zijn getuigen zijn voor het volk. [32] En wij brengen u de goede boodschap [33] dat God de belofte aan de vaderen voor hun kinderen, voor ons, in vervulling heeft laten gaan door Jezus te laten opstaan. Zo staat het in psalm twee: Mijn Zoon ben jij,
Ik heb je vandaag verwekt.
[34] Dat Hij Hem uit de doden heeft opgewekt zonder dat Hij ooit weer zou terugkeren tot bederf, heeft Hij aldus gezegd: U zal Ik het ware heil van David geven.
[35] Daarom ook zegt Hij in een andere psalm: U zult uw heilige geen bederf laten zien.
[36] Na een leven in dienst van Gods plan is David immers gestorven, is hij bij de vaderen bijgezet en heeft hij het bederf gezien; [37] maar Hij die God heeft opgewekt, heeft het bederf niet gezien. [38] U moet dus weten, broeders: wij verkondigen dat u door Hem vergeving van zonden kunt krijgen; van alles waarvan de wet van Mozes u geen vrijspraak kon geven, [39] wordt ieder die gelooft vrijgesproken door Hem. [40] Zorg er daarom voor dat op u niet van toepassing wordt wat er in de profeten is gezegd: [41] Kom kijken, spotters, verbaas u en verdwijn,
want in uw dagen breng Ik iets tot stand
dat u niet zou geloven als iemand het u vertelde.’
[42] Toen ze naar buiten gingen, nodigde men hen uit om de volgende sabbat opnieuw hierover te komen spreken.
[43] Na afloop van de samenkomst liepen vele Joden en godvrezende* proselieten met Paulus en Barnabas mee; dezen spraken tot hen en drongen er bij hen op aan trouw te blijven aan Gods genade.
[44] De volgende sabbat kwam vrijwel de hele stad bij elkaar om te luisteren naar het woord van de Heer.
[45] Maar bij het zien van zo’n massa volk werden de Joden vervuld met jaloezie en maakten ze allerlei godslasterlijke tegenwerpingen tegen de toespraak van Paulus.
[46] In alle vrijmoedigheid zeiden Paulus en Barnabas: ‘Tot u moest het woord van God het eerst worden gesproken, maar omdat u het afwijst en uzelf het eeuwig leven niet waardig keurt, daarom keren wij ons tot de heidenen.
[47] Want zo luidt de opdracht van de Heer aan ons:
Ik heb u opgesteld als een licht voor de heidenen,
om tot heil te zijn tot het uiteinde van de aarde.’
[48] De heidenen waren verheugd toen ze dat hoorden en verheerlijkten het woord van de Heer, en allen die bestemd waren voor het eeuwig leven namen het geloof aan. [49] Het woord van de Heer verbreidde zich door de hele streek. [50] Maar de Joden stookten de godvrezende vrouwen uit de hogere kringen en de notabelen uit de stad op, ze ontketenden een vervolging tegen Paulus en Barnabas, en ze verjoegen hen uit hun gebied. [51] Zij schudden* het stof van hun voeten af tegen hen en gingen naar Ikonium*; [52] maar de leerlingen waren vervuld van vreugde en heilige Geest.
Handelingen 13,14
[16] Paulus stond op, gaf een teken met zijn hand, en zei*: ‘Israëlieten en godvrezenden*, luister. [17] De God van dit volk Israël heeft onze vaderen uitgekozen en het volk sterk gemaakt tijdens zijn verblijf in den vreemde, in Egypte. Hij heeft hen met sterke arm het land uitgeleid [18] en hun ongeveer veertig jaar lang in de woestijn te eten gegeven. [19] In Kanaän heeft Hij zeven volken uitgeroeid en dat land toen aan hen in bezit gegeven. [20] Na ongeveer vierhonderdvijftig* jaar gaf Hij hun rechters, tot de tijd van de profeet Samuël. [21] Vervolgens wilden ze een koning, en God gaf hun Saul, de zoon van Kis, een man uit de stam Benjamin, die veertig jaar regeerde. [22] Toen liet Hij hem vallen en verhief Hij David tot koning over hen; van hem getuigde Hij: “In David, de zoon van Isaï, heb Ik een man naar mijn hart gevonden, die geheel naar mijn wil zal handelen.” [23] Uit zijn nageslacht heeft God Israël zoals beloofd een redder gebracht, Jezus. [24] Voorafgaand aan Jezus’ optreden had Johannes eerst een doop van bekering verkondigd aan heel het volk Israël. [25] Toen Johannes zijn taak had volbracht, zei hij: “Wie u denkt dat ik ben, ben ik niet; maar, let op, na mij komt iemand wiens schoenen ik niet waard ben los te maken.” [26] Broeders, afstammelingen van Abraham en ook u, godvrezenden, wij hebben de taak gekregen deze redding te verkondigen. [27] Want de inwoners van Jeruzalem en hun leiders erkenden Hem niet en door hun vonnis hebben zij de uitspraken van de profeten, die elke sabbat worden voorgelezen, in vervulling doen gaan. [28] Hoewel ze geen enkele grond voor een doodvonnis konden vinden, eisten ze van Pilatus zijn terechtstelling. [29] Toen ze alles ten uitvoer hadden gebracht wat over Hem geschreven staat, namen ze Hem van het kruis en legden Hem in een graf. [30] Maar God wekte Hem op uit de doden [31] en Hij verscheen gedurende vele dagen aan hen die met Hem van Galilea naar Jeruzalem waren getrokken, en die nu zijn getuigen zijn voor het volk. [32] En wij brengen u de goede boodschap [33] dat God de belofte aan de vaderen voor hun kinderen, voor ons, in vervulling heeft laten gaan door Jezus te laten opstaan. Zo staat het in psalm twee: Mijn Zoon ben jij,
Ik heb je vandaag verwekt.
[34] Dat Hij Hem uit de doden heeft opgewekt zonder dat Hij ooit weer zou terugkeren tot bederf, heeft Hij aldus gezegd: U zal Ik het ware heil van David geven.
[35] Daarom ook zegt Hij in een andere psalm: U zult uw heilige geen bederf laten zien.
[36] Na een leven in dienst van Gods plan is David immers gestorven, is hij bij de vaderen bijgezet en heeft hij het bederf gezien; [37] maar Hij die God heeft opgewekt, heeft het bederf niet gezien. [38] U moet dus weten, broeders: wij verkondigen dat u door Hem vergeving van zonden kunt krijgen; van alles waarvan de wet van Mozes u geen vrijspraak kon geven, [39] wordt ieder die gelooft vrijgesproken door Hem. [40] Zorg er daarom voor dat op u niet van toepassing wordt wat er in de profeten is gezegd: [41] Kom kijken, spotters, verbaas u en verdwijn,
want in uw dagen breng Ik iets tot stand
dat u niet zou geloven als iemand het u vertelde.’
[42] Toen ze naar buiten gingen, nodigde men hen uit om de volgende sabbat opnieuw hierover te komen spreken.
[43] Na afloop van de samenkomst liepen vele Joden en godvrezende* proselieten met Paulus en Barnabas mee; dezen spraken tot hen en drongen er bij hen op aan trouw te blijven aan Gods genade.
[44] De volgende sabbat kwam vrijwel de hele stad bij elkaar om te luisteren naar het woord van de Heer.
[45] Maar bij het zien van zo’n massa volk werden de Joden vervuld met jaloezie en maakten ze allerlei godslasterlijke tegenwerpingen tegen de toespraak van Paulus.
[46] In alle vrijmoedigheid zeiden Paulus en Barnabas: ‘Tot u moest het woord van God het eerst worden gesproken, maar omdat u het afwijst en uzelf het eeuwig leven niet waardig keurt, daarom keren wij ons tot de heidenen.
[47] Want zo luidt de opdracht van de Heer aan ons:
Ik heb u opgesteld als een licht voor de heidenen,
om tot heil te zijn tot het uiteinde van de aarde.’
[48] De heidenen waren verheugd toen ze dat hoorden en verheerlijkten het woord van de Heer, en allen die bestemd waren voor het eeuwig leven namen het geloof aan. [49] Het woord van de Heer verbreidde zich door de hele streek. [50] Maar de Joden stookten de godvrezende vrouwen uit de hogere kringen en de notabelen uit de stad op, ze ontketenden een vervolging tegen Paulus en Barnabas, en ze verjoegen hen uit hun gebied. [51] Zij schudden* het stof van hun voeten af tegen hen en gingen naar Ikonium*; [52] maar de leerlingen waren vervuld van vreugde en heilige Geest.
Handelingen 13,14